نگاهی جامع به کارآیی مصرف نیتروژن و فسفر در زعفران (crocus sativus l.)

زعفران (crocus sativus l.) گیاهی است که از نظر بیولوژیکی یک ساله است، اما می تواند در شرایط زراعی به عنوان گیاهی چند ساله مورد کشت قرار گیرد. وجود اختلالات سیتولوژیکی به صورت ژنوم تریپلوئیدی و نیز خود ناسازگاری، عوامل ایجاد پدیده عقیمی در زعفران می باشند. از این رو، رشد زعفران هر ساله از طریق مناطق مریستمی که در سطح بنه مادری قرار دارد، انجام می شود. با فعال شدن این مریستم ها رشد بنه های دختری در سطح بنه مادری آغاز می گردد. همزمان با رشد بنه های دختری در طی فصل رشد، بنه مادری به تدریج رو به تحلیل می رود. هر بنه دختری تشکیل شده نیز به نوبه خود در فصل بعد، یک بنه مادری تلقی می شود که می تواند جهت کشت مجدد استفاده شود. به دلیل ماهیت رشد چند ساله زعفران در شرایط زراعی، تحلیل بنه های مادری در طی فصل رشد و انتقال عناصر غذایی از اندام های هوایی به بنه های دختری در انتهای هر فصل رشد، مطالعه مکانیسم جذب و کارایی مصرف نیتروژن و فسفر در زعفران پیچیده تر از گیاهان یکساله و یا دو ساله می باشد. در این مقاله ابتدا به توصیف مکانیسم جذب نیتروژن و فسفر در اندام های هوایی و بنه های گیاه پرداخته شده است. در ادامه مهم ترین عوامل مؤثر در بهبود کارایی مصرف نیتروژن و فسفر در زعفران و ارتباط بین کارایی مصرف نیتروژن و فسفر مورد بررسی قرار گرفته اند.